Aangekomen in Peru.Peru, weer een nieuwe thuis voor een maandje! Ik ben heel goed aangekomen in Peru en ben hier gelukkig, tijd voor iets nieuw! De vlucht verliep al veel vlotter dan die naar Ecuador een paar weken terug.. Dat ik de taal nu al beter begrijp is ook een goede hulp en de luchthaven systemen zijn overal wel hetzelfde. Overstappen en bagage opnieuw inchecken verliep zonder problemen! Ik voel ook wel dat ik meer zelfvertrouwen heb. Ik voel het zelfvertrouwen tijdens deze reis echt groeien en kan mijn eigen plan goed trekken. Wie had dat zoveel jaar geleden durven denken, Nikki de wereld rond! Maar goed Peru.. aangekomen in Peru was ik best wel trots, de trip hierheen was vlekkeloos verlopen. Dus, ik trots met mijn oversized rugzak naar buiten waar mijn host mama mij zou opwachten. Ik begon te zoeken naar een vrouw die een bordje met mijn naam vast had. Maar niemand te zien, ik bleef dan maar op de afgesproken plaats wachten tot ze er was. Ondertussen hadden de taxichauffeurs door dat het arme toeristje met (volgens hen dan toch) geld teveel, haar pick up er niet was en dus begonnen ze mij heel wat taxi's aan te bieden. Na een paar keer vriendelijk nee te zeggen en wat opdringerige taxichauffeurs te negeren hoorde ik plots iemand “Nikki?” roepen. Daar stond mijn host mama dan, een lieve vrouw die in Zuid-Amerikaanse stijl gewoon 3 kwartier te laat was. Samen namen we dan een betrouwbare taxi richting thuis. Gedurende de rit hebben we Spaans gesproken, mijn Spaans is nog niet geweldig goed, maar enkel door veel te oefenen en enkel Spaans te praten kan dat steeds verbeteren. Ik heb een mooie kamer gekregen met uitzicht op de bergen, ik zal deze uitzichten nooit beu worden. Ik ben klaar voor een nieuw avontuur in Peru! Ik heb 1 week vrijwilligerswerk vervangen door nog een weekje Spaanse school. Ik kan de extra oefening wel gebruiken en het is ook een goede manier om mensen te leren kennen en nieuwe vrienden te maken. Tijd om mijn social skills nog eens te gebruiken! De eerste dag in Cuzco.De eerste dag Cuzco verliep ongeveer hetzelfde als de eerste dag in Quito.. min of meer! Cuzco is echt zoooo mooi, een plezier om hier rond te wandelen. Mijn huisgenootje en ik moeten ongeveer 25 minuten naar school wandelen, maar dankzij het zonnetje en de mooie omgeving is dit echt geen probleem! De school is net als in Quito klein, maar heel familiaal. We begonnen met de level test. Deze keer moest ik, in tegenstelling tot dag 1 in Quito, niet blanco afgeven! Mijn Spaans schiet plots de hoogte in. Na de level test volgde de citytour waarin we wat uitleg kregen over de geschiedenis van Cuzco en de Inca’s. Heel interessant! Na de citytour gingen we dan terug richting huis om te lunchen. Hier in Cusco eten we 's middags soep en een warme maaltijd. 's Avonds is het iets klein, want door de hoogte gaat de vertering hier 's nachts zeer traag. Vandaag heb ik ook één van onze vrienden uit LA teruggezien, hij reist ook rond met WEP en zit hier nu al enkele weken. Hij kon dus wat goede en bruikbare tips geven! Rondlopen in Cuzco is geweldig, het is net alsof je in een schilderij stapt. Zoveel kleuren, en overal lama’s! De school is ook geweldig, net als in Quito is het een kleine familiale school met kleine klasgroepen. Maar we lachen zoveel in de klas, het is echt de leukste manier om te leren! De lessen waren deze week van een minder niveau dan in Ecuador maar ik heb wel een heeeel leuke week in de klas achter de rug. Volgende week start mijn vrijwilligerswerk. Cuzco is ook een plaats waar niet alleen door de dag maar ook 's avonds vanalles te beleven valt. Woensdag en donderdag was party time. We zijn het nachtleven gaan ontdekken en ik moet zeggen, het is heel leuk! Ik heb zo het gevoel dat deze maand snel voorbij zal zijn.. want de tijd vliegt voorbij als je plezier maakt! Weekend naar Machu Picchu.Wereldwonder om van mijn lijstje te schrappen! Je kan NIET naar Peru gaan zonder Machu Picchu te gaan bezoeken. Dus wat plannen we in ons eerste weekend? Een bezoekje brengen aan Machu Picchu. Na verschillende reisbureaus af te gaan op zoek naar de beste prijs een heel goede gevonden! Samen met mijn huisgenootje en nog een ander Belgisch meisje kocht ik een ticket in een van de plaatselijke reisbureaus. En ik moet zeggen we hebben een goede deal gedaan! Zaterdagochtend moesten we al heel vroeg verzamelen op Plaza de Armas. Daar stonden nog wat mensen te wachten op ons minibusje. Vol goede moed starten we dan aan een 6 uur durende busrit richting Hidroelectrica. Deze busrit was een hele tijd door de kronkelweggetjes in de bergen. Het was ook super warm! Ze hadden mij op voorhand gezegd dat het regenachtig is in Peru deze tijd van het jaar. Maar daar heb ik nog niet veel van gemerkt. Het is elke dag super warm! Maar goed na 6 u kwamen we dan aan in Hidroelectrica. Vanaf daar moesten we dan nog 3u30 wandelen richting ons dorpje. Dit was een mooie wandeling doorheen bos langs de treinsporen. Overal stonden er borden waarop stond dat we niet te dicht bij de treinsporen mochten lopen. Maar, er was steeds maar 1 metertje vrij naast het spoor en soms konden we echt niet anders dan op het spoor stappen omdat er een gat in de grond was. En ja, dit was echt het wandelpad dat al de toeristen moesten nemen, we waren niet gewoon verkeerd. Aangekomen in ons dorpje was ik klaar voor een lange nachtrust! Maar.. we moesten de volgende ochtend alweer om 3u30 opstaan zodat we om 4u konden gaan aanschuiven om de wandelroute richting Machu Picchu binnen te mogen. Als je later vertrekt is er veeeel te veel volk. Daar stonden we dan om 4u.. samen met nog 20 anderen aan te schuiven.. ik dacht, is dit nu de grote groep mensen die Machu Picchu binnen wil geraken?? Maar een half uurtje later kon ik het einde van de rij mensen achter ons zelfs niet meer zien. Om 5u gingen de poorten open en konden we aan onze wandeling van 1u30 beginnen. Niet moeilijk, met mijn getrainde wandelbenen, dacht ik! Aangezien ik tijdens deze reis al meer gesport heb dan in mijn hele leven. Maar aan trappen had ik mij niet verwacht! Heel de weg richting Machu Picchu waren trappen, steile, hoge, trappen… zo zwaar! Na veel zuchten, blazen en doorzetten kwamen we na 1u30 eindelijk aan in Machu Picchu, en ja hoor, het is de moeite meer dan waard geweest! Boven konden we genieten van prachtige uitzichten, en natuurlijk, hier en daar nog wat trappen. Ik snap waarop Machu Picchu een wereldwonder is, het is gewoon geweldig mooi! Ook de uitleg van de gids over de Inca's vond ik heel interessant. We hadden ook heel veel geluk met het mooie weer. Ook heb ik wat nieuwe lama vrienden gemaakt, want die zie je daar natuurlijk heel veel. Na wat tijd te spenderen in geweldig Machu Picchu was het alweer tijd om deze mooie plaats te verlaten. De trappen weer naar beneden dus! We waren doodmoe, mijn benen konden niet meer, en naar Hidroelectrica kruipen is ook geen zicht natuurlijk. Dan toch maar een treinticket gekocht en daarna 6u slapen in de mini bus! Nu ja slapen, de chauffeur wou duidelijk graag op tijd thuis zijn en ging met hoge snelheid door de scherpe berg bochten. Ik moest alleen mijn handen in de lucht steken en ik zat in een attractie in Disneyland. Het eerste weekend was zeer geslaagd!! Moe maar voldaan. Week 2.Deze week startte mijn vrijwilligerswerk. Wanneer ze mij vertelden dat ik hiervoor naar een klein schooltje zou gaan, beeldde ik mij ook echt een mini schooltje in. Speelplaats, toiletjes, enz. De verbazing was dus groot toen ik toekwam in een klein straatje op zoek naar de school. Waar is dat schooltje nu? Het “schooltje” is eigenlijk 1 klasje. Dat klasje staat tussen huizen in een arm straatje. In het klasje zijn er 15 kindjes en 1 juf. Het is en mini mini lokaaltje. Maar ondanks dat het er zo klein is, heeft de juf wel gezorgd dat het een echte klas is. Aan de muren hangen allerlei educatieve materialen en ik zie ook veel westerse invloeden. Zoals bv symbooltjes, kalenders, enz. Het klaslokaal is heel heel heel klein en er is niet veel materiaal, maar toch leren de kinderen heel veel. Het is een groepje met kinderen van 2 tot 5 jaar. Ze zijn allemaal heel intelligent, kennen de vormen en kleuren, kunnen tellen, enz. De juf zorgt ook voor differentiatie en zorgt dat de kinderen echt iets bijleren. Ik heb veel respect voor deze vrouw. Het heeft mij ook doen nadenken over ons systeem in België. Wij zijn VEEL te verwend en klagen te snel over materialistische zaken. Zelf ben ik hier ook schuldig aan, maar ik hoop dat ik hierin zal veranderen. EEN DAGJE OP SCHOOL 8u30: De dag start om “8u30” (lees 9u, om 8u30 stond ik nog voor een gesloten deur -> Peru Time / Zuid-Amerika time) vanaf 9u komen de kindjes stilletjes aan toe. Ze hebben dan tijd voor vrij spel tot 10u. In dit uurtje leer ik hen wat Engelse woordjes, zoals de kleurtjes en tellen. 10u: Al de tafeltjes gaan aan de kant en de kindjes zetten zich op een kussentje of stoeltje in een kring. Hierna starten de ochtendrituelen. Kalender aanvullen, aanwezigheden opnemen. Verloopt eigenlijk ongeveer hetzelfde als in België. De laatste dagen heb ik de taak gekregen om de aanwezigheden op te nemen, heel leuk om terug voor de klas te staan! Hierna starten de lessen. De juf leert de kinderen allerlei zaken met de middelen die ze heeft. Ik moet zeggen, ze slaagt hier zeer goed in! De klasgroep bestaat uit kindjes van 2 tot 5, aan de hand van differentiatie leren de kinderen heel veel. Ik merk zelfs dat de kindjes hier op jongere leeftijd zelfs al iets meer kunnen dan bij ons! We denken steeds dat ons onderwijs het beste is, en dat we ze in de armere wijken eens wat zullen bijleren. Maar nee nee, ik steek zelf heel veel op van deze juf! De lessen deze week gingen over natuurrampen, eerst dacht ik, zooo een raar thema om aan kleuters te leren. Maar eens de week vorderde merkte ik dat ze vooral de weerselementen leerden zoals wij dit doen. Maar dan ook steeds de benamingen van bv aardbeving, overstroming, .. bij, gewoon omdat dit hier ook de realiteit is. Ze moeten leren “wat te doen in geval van een natuurramp”. In België hoeven we het helemaal niet te hebben over aardbevingen en orkanen bij de kleuters. 11u30: Het is tijd voor een hapje. De kindjes wassen buiten hun handjes en eten een kleine maaltijd die 1 van de mama’s maakt. Hier is een beurtrol systeem, iedere dag brengt een mama iets mee om te eten. Dit kan dan rijst met frietjes en een stukje vlees/vis zijn. Of een banaan en koekjes. Ik help hier dan bij het wassen van de handjes en uitdelen van het eten. 12u De kleuters krijgen een tekening met het onderwerp van die dag, bv een wolk met regen. Ze kleuren deze in en erna schrijven ze het woord eronder. Hier krijg ik de taak om dit te begeleiden. De 4 tot 5 jarigen schrijven het tussen de lijnen over,de 2 tot 3 jarigen gaan met stift over de geschreven woorden. Er ligt hier helemaal geen druk op de kinderen en ze doen het met plezier! Voor de juffen onder jullie die zich nu vragen stellen, ik merk ook dat ze allemaal een juiste pen greep hebben ondanks dat ze vroeg beginnen schrijven. 12u30: De ouders komen hun kindjes ophalen, sommige kindjes vertrekken alleen naar huis. Hierna vertrek ik ook richting huis voor een uitgebreid middagmaal samen met mijn geweldig gastgezin. Ik voel mij echt thuis bij hen. Daarna uitrusten, wat rondslenteren in het mooie Cuzco of naar de taal school om te knutselen voor mijn vrijwilligers schooltje. Ik maak dan doosjes met kosteloos materiaal, spelletjes, … enz. Op donderdag zijn we nog eens gaan dansen in de plaatselijke uitgaansbuurt. Het is hier leuk uitgaan en niet gevaarlijk! We hebben deze week op school ook chocolade pralines gemaakt, lekkeeeeerrrrr. Ook hebben we een weekendje weg gepland richting Puno, daarover volgt later meer! Weekend naar Puno.DAG 1 We zijn vrijdagavond met de nachtbus rond 22u vertrokken richting Puno. Het was een echte toeristenbus deze keer. De zetels konden ver naar achter dus slapen was niet moeilijk. Rond 5u 's ochtends kwamen we aan in Puno waar we dan om 6u ons included ontbijt kregen. (Niks speciaal, brood en confituur) daarna vertrokken we met een klein busje richting de haven. Aan de haven wachtte een vriendelijke gids ons op en nam ons mee naar het bootje om wat uitleg te geven over de eilandjes en het Titicaca meer. Bijvoorbeeld, het Titicaca meer is het hoogst gelegen meer ter wereld. We vaarden rustig naar het eerste eiland, daar leven de mens echt nog in rieten huisje en op gedroogd gras! Op blote voeten en in kleurrijke kleren lopen ze daar vrolijk rond. Ze leven van niet veel. Het water van het meer en de producten van hun dieren. Ze eten allemaal geen vlees of vis. Alleen bij een speciaal evenement, bv een trouwfeest. Na dit eilandje verder naar eiland nummer 2, hier waren de huizen al gemaakt uit steen, maar nog steeds zeer basic. Dit was ook het eiland waar we zouden overnachten. We kregen een gastgezin toegewezen dat ons een slaapplaats en eten zou geven. In de huizen was wel licht, maar voor de rest was er geen elektriciteit en enkel een mini beetje water. Geen luxe dus! Na de lunch, die bestond uit soep en daarna aardappelen met rijst en komkommer, volgde nog een wandeling op het eiland richting een oude tempel. Natuurlijk weer helemaal bergop! Tijdens deze wandeling vertelde de gids dat op deze eilanden de jongeren vaak vertrekken. Ze gaan naar de stad om te studeren en keren vaak niet meer terug. Ik zou persoonlijk ook liever in de stad wonen dan op de berg zonder al de luxe. Ook is het op de eilanden nog de gewoonte om kinderen uit te huwelijken rond hun 13 à 14 jaar, vanaf dan moeten ze zelf ook aan kindjes beginnen. Velen willen dit helemaal niet en keren dus niet terug. Op de eilanden leven de mensen voor de rest wel vrij van de maatschappij, ze betalen niets en gebruiken zelfs geen geld. 's Avonds kregen we nog een lekkere maaltijd die bestond uit soep en dan rijst en een gevulde omelet. Hierna zouden we normaal naar een plaatselijk feestje gaan, maar het plotse onweer heeft daar een stokje voor gestoken. Dan maar gaan slapen! De bedden waren niet heel comfortabel, maar we waren moe genoeg om snel in slaap te vallen! DAG 2 De dag begon met een lekker ontbijt, pannenkoekjes met confituur!! Na het ontbijt tanden poetsen en opfrissen met een mini straaltje water om dan met het bootje te vertrekken richting eiland nummer 3. Hier kregen we nog een rondleiding en kwamen we uit op een plein. Op dit plein wonen en werken ook de 4 leiders van de eilanden. Er is geen politie, gemeentehuis, rechtbank, ... enkel de 4 leiders, te herkennen aan hun zwarte hoeden. Iedereen draagt hier nog heel typische kledij. De verschillende kleuren hebben ook hun betekenis. Bv zwart en rood op de muts betekend vrijgezel. Na een korte wandeling was het tijd voor de lunch. Heeeeeel lekker, eerst soep (what else?) en dan vis met rijst en wat frietjes. We aten met een prachtig uitzicht op het meer. We hebben prachtig weer gehad dit weekend, normaal gezien is het heel koud en bewolkt, maar het zonnetje was duidelijk van de partij bij ons! Daarna zat de tour erop, we gingen met de boot terug naar de stad. Het was nog maar 15 u en de bus richting Cuso vertrok pas om 22u. We vonden het een leuk idee om de plaatselijke cinema dan eens te testen. Ik verwachtte natuurlijk een Kinepolis, maar na wat rond zoeken in Puno (wat mij erg deed denken aan de lelijke straatjes in Brussel) bedacht ik mij als snel dat dit niet het geval zou zijn. Wanneer we dan bij een klein gebouw kwamen waarop "cinema" stond besloten we een kijkje te gaan nemen. Binnen zag het er al beter uit dan buiten. We vroegen welke films er speelde maar zo werkte het niet. Er staan verschillende mappen met de genres van films en daaruit mag je 1 kiezen. Deze dvd zouden ze dan afspelen. We kozen voor "the interview". Daarna vertelde de eigenares ons da t we tot 17u30 moesten wachten want de zaal voor 5 personen was bezet. Toen snapte ik het systeem, er waren verschillende kleine kamertjes met een flatscreen tv en een zeteltje. Vaak voor 2 personen, er was maar 1 kamertje voor 5. Geen probleem! We "reserveerden" de zaal en besloten dan eerst te gaan eten. We vonden een plaatselijk restaurantje met lekkere pizza! Na het eten terug richtinh cinema om naar onze film te kijken. Heel leuke en grappige film, tot hij na 20 minuten blokkeerde, blijkbaar wegens illegale beelden.. de eigenares bleek zelf ook niet te snappen hoe dit kwam en we mochten een andere film kiezen. We kozen dan voor "the Millers" en konden deze van het begin tot einde kijken. Daarna vertrokken de richting station. Daar speelden we met de kaarten en om 22u vertrok de bus richting cusco weer. Het was weer een zeer geslaagd weekendje! Week 3.Wauw, er is alweer een week voorbij, wat gaat de tijd snel vooruit.. Volgende week vrijdag vertrek ik richting australië en dan zit mijn tijd in Zuid-Amerika er jammer genoeg op. Maar goed, zover is het nog niet! Deze week verliep zijn gewone gangetje. Op maandag ben ik niet naar mijn volunteering geweest omdat ik om 5u30 ‘s ochtends pas thuis was van Puno! Een rustdag was dus wel meer dan welkom. Dinsdag ben ik wel weer gewoon gaan werken. Ik krijg steeds meer en meer verantwoordelijkheid op mijn vrijwilligers werk, de juf laat mij al af en toe eens alleen. ‘s Ochtends mag ik ook de startactiviteiten allemaal doen. Ik vind het heel leuk om mij af en toe nog eens echt een juf te voelen en niet gewoon “hulpje van de juf”. Vanaf deze maand moet ik maar vrijwilligerswerk doen tot 11u30. Dan stopt de school, de reden is: in december zijn de kindjes moe dus stoppen we vroeger. Heel grappig! Pas op.. geen commentaar! Ik heb veel respect voor deze juf, ik leer heel veel. Ik vind dat deze kinderen HEEL veel kunnen en er zit veel minder prestatiedruk op de kindjes. De juf differentieert heel veel en de kindjes hebben echt een goed niveau. Ze kennen al letters en weten ook wat die letter is. Bv I van iglesia, mijn naam start met een A enz. Veel heb ik niet bezocht tijdens de week omdat ik mijn centjes wat wil sparen voor Australië. Het is heel leuk om gewoon rond te lopen in cusco zelf en wat marktjes te bezoeken. Deze week hebben we met enkele belgische vriendinnen spaghetti gemaakt in Maurah haar huisje. Zij woont alleen! Het was heel gezellig, daarna hebben we ook allemaal samen een film gekeken! Het was een geslaagde avond! Ongelooflijk hoeveel belgen hier zitten. Tijdens mijn vorige bestemmingen waren Yentl en ik vaak de enige Belgen. Nu weet ik dus waar ze allemaal zitten.. in Peru! Ik vind het heel leuk om verschillende nationaliteiten te leren kennen, maar het is ook wel eens leuk om onder vlaamstalige Belgen te zijn. Donderdag is ook weer uitgaansdag, dan gaan we dansen dansen! Overal krijgen we bij het binnenkomen gratis drankjes. Die maken ze dan aan de toog, we gaan steeds in een hele groep uit en staan dan allemaal te kijken hoe ze het maken. Dat ze maar niet durven er iets verkeerd in te doen, we zullen het wel zien! Op donderdag gaan we voor het uitgaan ook steeds samen eten. Niet dat ik veel honger heb want ik ben het niet meer gewoon om ‘s avonds veel te eten. In ons geweldig gastgezin krijgen we ‘s avonds vaak een koffiekoek of stuk cake! Tijdens de middag eten we heel veel en heel lekker. Dit steeds in gezelschap van ons geweeeeeldig gastgezin. Het zijn zo een lieve mensen. We zitten vaak na het eten nog een tijdje te babbelen. En jaja.. in het spaans! Ik voel mij echt thuis. Op naar de laatst week! Maar dit weekend eerst naar de Rainbow Mountain. Daarover maandag meer! Weekend naar Rainbow Mountain.Een beklimming van 3 uur en een hoogte van 5200 naar een berg met kleurtjes.. waarom niet? Het is mijn laatste weekend in Peru dus besloot ik een bezoekje te brengen aan de rainbow mountain met een groepje vrienden. Hiervoor moesten we al zeer vroeg uit de veren, om 2u30! Dit omdat het shuttle busje ons kwam halen om 3u. Ik hoopte nog wat te slapen in de bus maar door de hobbelige en bochtige weg was dit wel moeilijk! Aangekomen kregen we voor de start van de wandeling nog een stevig ontbijtje dat bestond uit roerei, broodjes en warme chocomelk of thee. Mmm eitjes, dat was lang geleden!! Hierna kregen we nog wat uitleg van onze gids over het verloop van de dag, de tocht naar Rainbow Mountain zou ongeveer 3 uur duren, volledig bergop. Richting een hoogte van 5000 meter is dit echt niet gemakkelijk, het lijkt alsof je net een maraton gelopen hebt en je hart klopt heel snel. Wanneer de gids dan vertelde dat het ook mogenlijk was te paard en vroeg wie dit graag wilde, ging mijn hand snel de hoogte in! Deels omdat ik gewoon heel graag paardrij en deels omdat ik er toch wel tegenop zag om weer een helse beklimming aan te gaan.. Machu Picchu, Cotopaxi, Puno, het was goed geweest, ik had wel eens zin om gewoon te paard te gaan en rustig van het uitzicht te genieten ! Goed, we kozen dus voor de paardjes. We besloten wel enkel om de tocht naar boven, waar de Rainbow Mountain staat, te paard te doen en dan naar beneden te wandelen. De afdaling zou ook ongeveer 3u duren, maar is wel iets minder zwaar. Met een groep andere touristen vertrokken we, eerst moesten we wel een vrij stijle berg over om bij de paarden te geraken. Iedereen vond dit al een zware beproeving waardoor er plots toch nog een aantal anderen voor de paardjes kozen. Slim gezien van de locals om ons eerst wat te doen afzien en dan pas een paardje aan te bieden Het was grappig om te zien hoe de eigenaars van de paardjes in een lange rij achter elkaar zaten op de berg om te wachten op toeristen. Deze paarden zijn geen belgische paarden, het zijn kleinere paardjes die opgroeien in deze hoogte en de klimming gewoon zijn. Ik kreeg mijn gids en paardje aangewezen en we vertrokken. Zelfs te paard voelde ik de effecten van de hoogte. Maar de rit was PRACHTIG! Heel mooie natuur met hier en daar ook groepjes lama's. Het was moeilijk om deze natuur vast te leggen op foto. Ik keek mijn ogen uit. Geweldig hoe je hier na een paar uurtjes rijden van het ene wondermooie plekje in het andere beland. Ik kan het iedereen aanraden. Moeder natuur op haar mooist! Na enkele uurtjes, met hier en daar een pauze voor de paarden, kwamen we op ons eindpunt. Of dat van de paardjes allesinds. Wij moesten nog een kort, maar super stijl stuk te voet wandelen naar Rainbow Mountain. Dit was zo zwaar... ademen gaat moeilijk en je zet mini stapjes. Ik heb geen seconde spijt gehad dat ik het begin te paard heb gedaan, want ik denk niet dat ik 3u bergop had kunnen wandelen op 5000 meter hoogte. In ecuador heb ik dit wel gedaan, maar dan was het maar 1u30 en ik had het toen al erg moeilijk (laten we het maar op mijn korte beentjes en mijn gebrek aan sport ik België steken). En dan zagen we plots de kleurrijke berg... eerlijk gezegd zag hij er op foto wel veel indrukwekkender uit! De berg was heel mooi maar kon niet tippen aan de prachtige wandeling die eraan vooraf ging. We hebben gedurende de rit naar boven veel geluk gehad met het weer. Toen we dan te voet aan de afdaling begonnen, was het nog mooi weer, maar na een uurtje sloeg het weer om en kwam er in de plaats van een zonnetje plots hagel en sneeuw! Ik maar zeggen dat ik zo graag nog een sneeuw wou zien, wel daar was ze dus! En geen klein beetje. Het was de eerste keer sinds enkele maanden dat ik het nog eens koud aan mijn handen en neus had! Maar.. zelfs met deze sneeuw bleef het echt geweldig mooi, alles werd plots wit en het was heel mooi om de lama's door de sneeuw te zien wandelen. Na wat verder wandelen begon het weer op te klaren en kwam de zon er weer door. Wat een geweldige natuur toch. Na 3 uurtjes kwamen we beneden toe en kregen we nog een lekker middagmaal. (Veel) rijst met frietjes en groentjes (en voor de vleeseters een stukje vlees) het was echt lekker. Maar de gewoonte om steeds overal aardappelen bij te geven blijft voor mij wel raar. Het zit in de soep, bij rijst, .. en soms dus in de vorm van frietjes! Na de stevige maaltijd waren we klaar om 3u in het busje naar huis te rijden. Ik kwam moe, maar zeer voldaan thuis. Een heel geslaagde, mooie en leuke dag! En om het af te maken stond onze mama klaar met eitjes en reepjes brood als avondmaal. Ze wou alles weten van onze dag en al de foto's zien. Ik heb veel plezier gehad, veel gelachen, af en toe wat afgezien, weer veel nieuwe dingen geleerd en bewonderd,... Ik kan niet geloven dat mijn tijd hier er alweer bijna opzit. Tijd vliegt als je plezier hebt! ZONDAG Op zondag besloten we een rustdagje in te lassen. Ik heb al enorm veel gezien en gedaan. Elke dag is een nieuw avontuur, nieuwe prikkels, nieuwe mensen. Een dagje relax is dus meer dan welkom. Ik heb nog eens lekker lang uitgeslapen, daarna een lekker ontbijtje gekregen van onze geweldige hostmama. Van de 3 gastgezinnen is dit gezin echt wel een topper. Ze zijn oprecht bezorgd, ik krijg ook vriendelijk onder mijn voeten als ik verbrand ben, want foei foei ik heb niet genoeg zonnecrème gesmeerd! We lachen en praten vooral heel veel en lang. Ik voel mij echt een deel van het gezin. Na het ontbijtje dan richting starbucks. De wifi hier thuis is al een tijdje verdwenen... Ik hou het thuisfront wel graag op de hoogte van mijn doen en laten hier, dus gingen we even wat wifi'en in starbucks. Daarna gingen we richting de markt om wat goedkope dvd's te kopen. Je betaald hier 5 sol voor 3 dvd's. Dat is iets meer dan 1 euro. Ik had besloten om samen met mijn plaatselijke zus (een ander belgisch meisje in mijn gastgezin) een filmnamiddagje te houden. We kozen enkele dvd's en vertrokken terug naar huis. Thuis kregen we dan ons middagmaal en erna keken we naar onze films. Zalig zo een relax dagje.. Batterijtjes zijn opgeladen voor de laatste 4 dagen in Peru! Wat ga ik het hier missen... Laatste week...Het zit er weer op, weer een deel van de reis voorbij en tijd om te vertrekken naar part 4, Australië. De tijd gaat razendsnel voorbij...
Ik heb de laatste week nog genoten van mijn tijd hier! Wandelen door de kleine maar mooie kleurrijke straatjes, uit de weg gaan voor een voorbij wandelende lama begeleid door een kleurrrijk vrouwtje, de marktjes, de verkopers langs de weg, het fantastische uitzicht, de lieve leerkrachten op school, ... Ik ben ook een paar keer gaan eten met mijn plaatstelijke vrienden groep. Waaronder 2 keer superlekkere en supergoedkope sushi! Ik heb hier weer heel veel nieuwe mensen leren kennen en veel leuke vrienden gemaakt. Deze keer waren er veel belgen bij, maar ook bv frankrijk, new mexico, duitsland, ... Het is echt moeilijk om steeds een goeie vriendschapsband op te bouwen en te weten dat het maar tijdelijk is. De mensen die ik hier leer kennen zijn stuk voor stuk leuke mensen waarmee ik in België zeker lange vriendschappen mee zou hebben. Maar afscheid nemen hoort nu eenmaal bij reizen, en wie weet kom ik enkele van hen ooit nog wel tegen tijdens volgend reisjes. Nu heb ik allesinds al heel wat connecties in verschillende landen! Woensdag was mijn laatste dag in het schooltje. Donderdag is een nationale feestdag in Peru dus was de school gesloten. Ik had nog voor al de kleuters een leuke gekleurde bal meegenomen als cadeautje. Alsof ik anders nog niet genoeg opval tijdens mijn wandeling richting het werk, viel ik nu dubbel zo hard op. Klein blondje met een reuze zak gekleurde ballen. Ik heb in dit schooltje zoveel geleerd als juf. Als afscheid heb ik nog een klein cadeautje gekregen, een kleurrijke portefeuille, en een dikke knuffel. Wat een ervaring weer.. Vrijdag spring ik al vroeg het vliegtuig op en zal ik ook afscheid moeten nemen van mijn fantastische familie hier. Ik zal ze missen! Zij hebben mij een thuis gegeven en mij zonder problemen opgenomen in hun familie. Wat is de maand snel gegaan.. De volgende keer dat er een nieuwe update komt zal ik in australië zitten! Dat zal weer een heel andere ervaring zijn, daar zal ik ook weer verder reizen met Yentl. Ik kijk er naar uit! Ik heb wel een lange reis voor de boeg. Vrijdag vertrekt mijn vliegtuig om 7u30. 3 vliegtuigen, 4 luchthavens, 32 uur onderweg om dan zondag aan te komen in Australiaaaaaaa! Tot dan!
5 Comments
|